🔊 Voorlezen

Afgelopen zondag 30 oktober was het eindelijk zover dat vele avonden van repeteren en de zorgvuldig voorbereide planning tot een climax kwamen. Het was de eerste keer dat we om 15:00 uur het concert organiseerde, dus het vergde enige aanpassingen van het normale draaiboek. Nog maar amper bijgekomen van de zenuwen van de “generale” op zaterdag ervoor, stond het koor zondagmiddag als één blok. Vol zelfvertrouwen en tot op de draad geconcentreerd om de juiste tonen te produceren en vooral ook maar niets te willen missen van de schitterende solo’s. En dan, niet te vergeten, het Randstedelijk Begeleidings Orkest! Het was de eerste keer dat we met dit orkest optraden en het was echt vakwerk. Het machtig spelende orkest was ook zichtbaar toegewijd en het oogde perfect onder de bezielende leiding van onze dirigent Peter Schlamilch. Het vaak geoefende “Patria Oppressa” werd extra gevoelig door ons gezongen, want volgens de dirigent is dit een van mooiste stukken voor een koor met orkest. Van de sopraan Dorothy Grandia wisten we al dat ze een prachtige stem heeft, maar deze zondagmiddag hadden vele aanwezigen problemen om de emoties onder controle te houden. Dit uitte zich in donderende ovaties van applaus.

De overige solisten waren nieuw voor de meeste koorleden. Vooral het samenspel tijdens “S’apressan”, waarin ze allemaal op het podium verschenen, klonk het alsof ze vaker met elkaar hebben gezongen. Over de tenor Henk Vonk, de bariton Frank Dolphin Wong, de bas Marijn Zwitserlood en de sopraan Marjan Boonen is genoeg geschreven in voorgaande publicaties, echter als je ze in levenden lijve kan aanschouwen en beluisteren dan schieten woorden tekort. Wat een overgave in je stem kunnen leggen! Frank Wong had toch wel de grootste rol en dat deed hij, zonder overdrijven, echt voortreffelijk. Het koor heeft alles kunnen geven, bijvoorbeeld alle mannen tijdens het lied “Dio di Giuda!” maar ook tijdens het bekende “Va Pensiero”(Slavenkoor) hebben we met het meeste gevoel gezongen. Want het verhaal ging in die tijd zo: Aan de oever van de Eufraat; De joden, die veroordeeld zijn tot dwangarbeid, beklagen zich (Slavenkoor) en roepen God aan voor hulp. Zacharias doet de voorspelling dat wraak zal neerdalen op Babylon.

Of na de pauze, tijdens het Macbeth gedeelte, zongen alleen de dames het sfeerlied “ondine e silfide” (heksenkoor), het is en blijft een ritmisch en mysterieus lied. Het verhaal ging dat de heksen diverse geestverschijningen opriepen, waaronder acht Koningen met het uiterlijk van Banquo.

De solisten en de dirigent werden in de bloemen gezet tijdens een gemeend applaus. Het publiek, ik schat ruim 700 mensen, hebben een middag beleefd om niet te vergeten. Na afloop hebben we samen met wat genodigden nog even kunnen nagenieten in de Jozef. Piet de Boer dankte iedereen voor hun snelle hulp met het opruimen en een speciaal dankwoord voor Peter Schlamilch (de dirigent), Patricia Rijser-Sier (secretaresse) en Rita Guijt-Lighthart (penningmeester). Maandagavond om 20:00 uur is er gewoon weer repetitie in de Jozef, kom eens langs.

Zing mee en ervaar dat opera gewoon echt iets is voor iedereen.

Tenor 5

🔊 Voorlezen