Tenor 5

2005

Ledenvergadering 2005

19 februari 200517 januari 2020
door Tenor 5

Op vrijdagavond hield het Volendams Opera Koor haar jaarlijkse Algemene Ledenvergadering. Niet alleen het voltallige bestuur was aanwezig, maar ook een slordige tachtig koorleden hadden zich, ondanks het slechte weer, gemeld in de Jozef.

Men wil deze vergadering niet missen, want tijdens deze gezellige avond wordt onder het genot van een drankje en een hapje eerste een tombola en daarna nog een bingo gepresenteerd. De meeste prijzen zijn beschikbaar gesteld door de plaatselijke middenstanders.

Onder het agendapunt “uitreiking koorinsignes” kwam de voorzitter Piet de Boer vanachter zijn spreekstoel vandaan, want maar liefst acht koorleden werden naar voren gehaald.

Daaronder een vijftal leden die de eerste vijf jaar hebben weten te halen, want dit zijn over het algemeen genomen de moeilijkste jaren. Alle muziek is tenslotte nog nieuw voor de starters. Dit waren de dame Thea Vestering en de heren Klaas Veerman, Klaas Kossen, Tom Jonk en Peter Veerman. Allen kregen een koperen speld uit handen van Piet de Boer opgespeld.

Daarna werden vervolgens naar voren geroepen Wil Leering-Peereboom (25 jaar lid),

Gré Hansen-Kok (40 jaar lid) en Hans Tol (ditje) ook 40 jaar lid, waarvan er 35 jaar tevens als bestuurslid.

Wil Leering-Peereboom, bekend van de drogisterij in De Stient, is ooit begonnen toen ze 38 jaar was. Zij zingt op het koor haar partijtje mee als eerste alt en haar motivatie, aldus Wil zelf, is toch de gezelligheid en het samen zingen. Zij kreeg een gouden speld uitgereikt, met bloemen.

Gré Hansen-Kok is eerste sopraan en oogt met haar 40-jarig jubileum nog opvallend fris, maar dat komt natuurlijk ook omdat ze al op haar achttiende op het koor verscheen. Destijds kreeg het honderdste lid een presentje, en dat was toevallig Gré. Toen is ze maar gebleven en onder het uitreiken van een bloedkoralen armband (beschikbaar gesteld door Piet Schilder Vik) zei ze spontaan: ik ga voor de vijftig. Op de vraag hoe ze het weet vol te houden antwoordde ze: operamuziek is een deel van mijn leven geworden.

Tot slot kwam Hans Tol (ditje) aan de beurt, hij was 21 jaar toen hij met zingen begon. Hans is eerste bas (bariton) en als je hem uithoort over zijn motivatie dan komt er een waterval aan woorden uit zijn mond. Maar samenvattend kan men wel stellen dat het collectieve zingen en de gezelligheid na afloop van de vele concerten hem goed bevallen.

Hans kreeg een schitterend zakhorloge uitgereikt en felicitaties van alle aanwezigen.

Beste mensen, zoals u ziet is leeftijd niet belangrijk om op een operakoor te zingen. Ben je nog jong(goed bij stem) en voel je iets voor deze oermuziek, kom eens langs in de Jozef op maandagavond om 20.00 uur en ervaar dat zingen prachtig is.

Langzamer | Start | Sneller

Concert Volendam 2004

7 november 200417 januari 2020
door Tenor 5

Zondag 7 november 2004 was dan eindelijk het grote concert in de St. Vincentiuskerk. Alle voorbereidingen, afspraken, uitnodigingen en bestellingen vallen dan op zijn plaats. Al vroeg in de middag is een ploeg met vrijwilligers de kerk aan het inrichten, deze keer moest de belichting voor het orkest, het Nederlands Promenade Orkest, en de video-opnames door onszelf worden gedaan. Extra zware lampen aan de zijkanten opgesteld en bevestigd aan de pilaren gaf voldoende licht.

Ik wil niet overdrijven, maar het organiseren van een concert van dit formaat is zonder draaiboek, sponsoren en dezelfde vrijwilligers niet te doen. Als dan de kerk volloopt, Piet de Boer het sein geeft: “opstellen” en de dirigent de aandacht vraagt, dan geven de organisatoren een zucht. Er kan dan natuurlijk nog van alles misgaan, maar als koorlid ben je één van de honderd. Als we de eerste stukken van Bellini zonder problemen zijn doorgekomen, valt er weer een zuchtje van verlichting. Toen Monique Krüs haar vibrerende kwaliteiten losliet op de goedgevulde kerkbanken werd ik mij bewust van het feit dat mijn traanklieren niet alleen werkten na tragische gebeurtenissen. Je emoties zijn op dat moment even baas van je lichaam. Ik heb vooraf even kennis mogen maken met het temparament van de tenor Livio Gabrielli, maar toen hij eenmaal aan het zingen was begreep ik wel dat het bij hem past. Wat een stem!

Gaandeweg het concert groeide we als koor en werd het zelfvertrouwen groot genoeg om de moeilijke Franse stukken van Gounod en Berlioz na de pauze bijna perfect te zingen. Een heel jaar van repeteren komt op dat moment tot een hoogtepunt en toch gieren de zenuwen door je lijf, het lijkt even of je armen het muziekboek niet meer kunnen tillen. Het leek wel of Peter op dat moment iedereen vertrouwde, het dirigeerstokje en zijn armen en ogen zijn vaak je enige houvast. De bas, Mitchell Sandler en de bariton, Lars Terray hebben ook echt staan schitteren deze avond en kunnen terugzien op een zeer geslaagd concert.

Het publiek was voorbeeldig en laten we hopen dat ze weer terugkomen in de toekomst, want deze muziek is tijdloos en live gezongen is natuurlijk verreweg het mooist. Kom eens langs, jij die dit leest, en weet dat je stem kwaliteiten heeft.

Na afloop hebben we met steun van nog meer koorleden en vrijwilligers in een rap tempo de hele kerk weer in zijn normale staat hersteld. Om na deze heel inspannende avond nog even bij te komen, hebben we met zijn allen nog even in de Jozef onder het genot van een drankje en hapje, in het bijzijn van enkele sponsoren, gezellig zitten napraten.

Aan iedereen die heeft meegewerkt: BEDANKT !

Tenor 5.